Hatay'da yaşayan 23 yaşındaki Barış Özbay'ın hayatı, deprem sonrası yaşadığı travma ve artan telefon bağımlılığı ile kabusa döndü. Okul birincisi olan Barış, 3 yıldır evden çıkmıyor, kişisel bakımını ihmal ediyor ve sanal dünyada yaşıyor. Annesi Semra Özbay, oğlunun bu durumuna çare arıyor.

Barış'ın Dramatik Değişimi

Kahramanmaraş merkezli depremlerde evini ve yakınlarını kaybeden Barış, yaşadığı travmanın etkisiyle üniversiteyi bırakarak kendini eve kapattı. Sürekli telefon ve bilgisayarla oynayan genç adam, adeta sanal dünyaya bağımlı hale geldi. Annesi Semra Özbay, oğlunun bu durumunu çaresizlik içinde izliyor.

• Depremde evlerini kaybettiler.
• Yakınlarını kaybettiler.
• Barış, üniversiteyi yarıda bıraktı.
• 3 yıldır evden çıkmıyor.
• Kişisel bakımını ihmal ediyor.

Barış'ın durumu o kadar ciddi ki, duş almayı ve tırnaklarını kesmeyi bile bıraktı. Annesi, oğlunun bu halini görünce kahroluyor ve onun eski günlerine dönmesi için yardım istiyor.

"Elimde Olsa Tuvalete de Gitmem, Yemek de Yemem"

Barış Özbay, yaşadığı durumu şu sözlerle anlatıyor: "Genelde uyanıyorum, tuvaletimi yapıyorum, yemeği yiyorum mecbur olduğum için yoksa onları yapmam. Sonra oturuyorum ve telefonla oynarım. Duvarları izliyorum ve akşam olmasını bekliyorum sonra uyuyorum. Depremden 2 ay önce kendimi eve kapattım. Ondan önce de yavaş yavaş hayata karşı bıkkınlığım başlıyordu. Üniversitede lojistik bölümü okuyordum. Hiçbir şey yapmak istemediğim için banyo da yapmak istemiyorum. Elimde olsa tuvalete de gitmem ve yemek de yemem."

Bu sözler, Barış'ın içinde bulunduğu derin çaresizliği ve hayata karşı duyduğu isteksizliği açıkça gösteriyor. Barış, tedavi olmak istemediğini ve dışarı çıkıp bir şeyler yapmak istemediğini de belirtiyor.

Anne Semra Özbay'ın Feryadı

Semra Özbay, oğlunun eski günlerine dönmesi için yetkililerden yardım bekliyor. "Oğlum okul birincisiydi, çok çalışkandı. Depremden sonra her şey değişti. Kendini eve kapattı ve ölmek istediğini söylüyor. Ona banyonu yap diyorum, 'ben öleceğim' diyor. Bazen 'ya sen ölürsün ya da ben ölürüm. Başka kurtuluşu yok.' Eskisi gibi benimle konuşmuyor ve bana anne demiyor. Bu şekilde zorlanıyorum" diyor.

Semra Hanım, oğlunun bu durumuna dayanamadığını ve onu hastaneye götürüp tedavi ettirmek istediğini belirtiyor. Ancak Barış, tedavi olmayı reddediyor. Anne, çaresizlik içinde oğlunun iyileşmesi için bir umut ışığı arıyor.

Çözüm Bekleyen Bir Dram

Barış Özbay'ın hikayesi, deprem sonrası yaşanan travmaların ve teknoloji bağımlılığının gençler üzerindeki yıkıcı etkilerini gözler önüne seriyor. Uzmanlar, Barış gibi vakaların tedavisinde psikolojik destek ve rehabilitasyonun önemine dikkat çekiyor. Barış'ın ve ailesinin yaşadığı bu zorlu süreçte, yetkililerin ve ilgili kurumların devreye girerek gerekli yardımı sağlaması büyük önem taşıyor. Bu durum, benzer sorunlar yaşayan diğer gençler için de bir umut olabilir ve onların da hayata yeniden tutunmalarına yardımcı olabilir.